tłumaczenia pisemne z bułgarskiego Gdy osoba mówiąca skończy przemówienie lub
W tłumaczeniu konsekutywnym tłumacz rozpoczyna tłumaczenie dopiero, gdy prelegent skończy swoją wypowiedź (przemówienie może być podzielone na części). Zazwyczaj w tłumaczeniu konsekutywnym tłumacz w trakcie przemówienia stoi obok rozmówcy, słucha go i sporządza notatki. Gdy osoba mówiąca skończy przemówienie lub zrobi przerwę w swojej wypowiedzi, tłumacz odtwarza wypowiedź w języku docelowym w całości i w taki sposób jakby to on ją wygłaszał. Tłumaczenie konsekutywne różni się od tłumaczenia liaison wyłącznie długością fragmentów do przetłumaczenia. W tłumaczeniu konsekutywnym mówca może mówić bez przerwy nawet przez pięć minut, podczas gdy w tłumaczeniu liaison wypowiada zazwyczaj 3-4 zdania i robi przerwę. Technika tłumaczenia konsekutywnego sprowadza się zatem do selekcji najważniejszych informacji i przekazania kwintesencji komunikatu (stąd angielskie ?interpreter? wywodzi się od angielskiego czasownika ?interpretować?). Z tego powodu zakłada się, że ustny przekład konsekutywny musi być zawsze krótszy od komunikatu w języku źródłowym. Aby zapamiętać treść pięciominutowego przemówienia mówcy, tłumacze często stosują specjalny system notatek, składający się z symboli oznaczających słowa ? klucze oraz znaków takich jak: spójność, przeczenie, akcentowanie, wynikanie itp. W tym systemie celem tłumacza nie jest zapamiętanie wyrazów, lecz zapisanie informacji pozwalających później odtworzyć ciąg myślowy mówcy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne
Mają też formy z rodzajnikiem. W języku
W języku literackim dopuszcza się tylko redukcję a : ?.
Większość spółgłosek wymawia się jak ich polskie odpowiedniki.
W języku bułgarskim rozróżnia się trzy rodzaje rzeczowników: męski, żeński i nijaki. Przynależność do poszczególnych rodzajów opiera się na zakończeniach rzeczowników.
-a, -? -o, -?o
?a?a ? ojciec, ?o?e?a ? kolega, c???? ? sędzia, ????o ? wujek, ???o ? dziadek
zerowa (wyraz kończy się spółgłoską)
pa?oc?-? ? radość, co?-? ? sól
-e -? -y
???e ? twarz, ?y?e ? pies, ?a?c? ? taksówka, ?yp? ? jury, ???y ? klejnot
Na samogłoskę kończą się też niektóre imiona męskie: ???o?a ? Mikołaj, M??e ? Miłe i inne.
Rzeczowniki występują w dwóch liczbach: pojedynczej i mnogiej.
-?
Rzeczowniki jednozgłoskowe przybierają końcówki -o?e lub -e?e (po wygłosowej ?), a wielozgłoskowe -?.
Język bułgarski posiada określone formy rodzajnika.
Formy z rodzajnikiem zawsze oznaczają przedmiot dokładnie określony lub znany już poprzednio, np.:
Nie używa się rodzajników:
Przymiotniki bułgarskie rozróżniają rodzaj męski, żeński i nijaki oraz liczbę pojedynczą i mnogą. Mają też formy z rodzajnikiem.
W języku bułgarskim rozróżnia się trzy stopnie: równy, wyższy i najwyższy. Stopień wyższy i najwyższy tworzy się przez dodanie do stopnia równego pewnych partykuł zachowujących stały akcent. W piśmie łączy się je z przymiotnikami za pomocą łącznika.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_bułgarski
TzwWiąże się z tym także pewien
Podczas dużych konferencji lub spotkań może się zdarzyć, że tłumacze nie reprezentują wszystkich wymaganych kombinacji językowych, co ma miejsce wtedy, gdy na przykład trzeba przetłumaczyć wystąpienie Norwega, a tłumacz polski zna język angielski, lecz nie norweski. Wówczas stosuje się tzw. relay, czyli tłumaczenie pośrednie poprzez inny język obcy. Tzw. pivot, czyli tłumacz z kabiny angielskiej znający język norweski lub tłumacz norweski mający prawo do tzw. retouru (prawo do tłumaczenia z języka ojczystego A na aktywny język obcy B), przekłada komunikat na język angielski. Polski tłumacz dokonuje wówczas tłumaczenia symultanicznego, uznając przekład kolegi za komunikat wyjściowy. Technika ta jest stosowana z dwóch powodów: po pierwsze umożliwia przeprowadzenie konferencji przy ograniczonej liczbie kombinacji językowych a po drugie pozwala zaoszczędzić środki finansowe potrzebne na dodatkowego tłumacza. Wady tej techniki to większe niż zwykle ryzyko popełnienia pomyłki oraz odczuwalna różnica czasowa między wystąpieniem mówcy a momentem, w którym tłumaczenie usłyszy odbiorca. Może to być irytujące, gdy podczas wystąpienia mówca coś prezentuje lub pokazuje. Wiąże się z tym także pewien efekt komiczny, kiedy część sali bije brawo, ponieważ właśnie usłyszała koniec wystąpienia a druga część robi to z kilkunastosekundowym opóźnieniem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne