Krótko o leczeniu stwardnienia rozsianego

otliwość zachorować na SM jest bardzo zróżnicowana z geograficznego punktu widzenia. Z danych zebranych na przestrzeni lat wynika, że ryzyko zachorowania na SM jest tym większe im dalej od równika. Znaczenie może mieć wiele czynni

Krótko o leczeniu stwardnienia rozsianego SM to okropna choroba. Właściwe niesie choremu ulgę w cierpieniu i jest szansa, że powstrzyma rozwój choroby. Dzisiaj o leczeniu SM.

Częstotliwość zachorować na SM

Częstotliwość zachorować na SM jest bardzo zróżnicowana z geograficznego punktu widzenia. Z danych zebranych na przestrzeni lat wynika, że ryzyko zachorowania na SM jest tym większe im dalej od równika. Znaczenie może mieć wiele czynników, np. klimatyczne, dietetyczne, ekspozycja na promieniowanie słoneczne, czynniki genetyczne i zakaźne.

Pierwsze objawy zachorowania występują pomiędzy 15 a 60 rokiem życia, rzadko jest to przed lub po tym czasie. Kobiety ponad dwa razy częściej chorują na stwardnienie rozsiane. W przypadku zachorowań po 50 roku życia stosunek ten się wyrównuje.


Metody leczenia interferonem

Skutecznych metod leczenia SM jest kilka i należą do nich między innymi interferony, które uznawane są za najskuteczniejszą dzisiaj metodę leczenia objawowego tej choroby. Interferon beta jest obecnie stosowany w Europie oraz Japonii, gdzie pomaga setkom pacjentów powstrzymać rozwój choroby.

Leczenie w ramach programu NFZ trwa dwa, trzy lata, po tym czasie należy samemu opłacać 100% ceny leków. To samo tyczy się osób powyżej 40 roku życia, leki dla takich chorych nie są refundowane.


O naszym systemie immunologicznym

Nasz system immunologiczny ma za zadanie zwalczać wszelkie infekcje poprzez różne środki, którymi dysponuje nasz organizm. Przy każdym wykryciu potencjalnego zagrożenia lub wykrycia ciał obcych w obiegu naszego systemu organizm podejmuje czynności mające ochronić go przed rozprzestrzenianiem się zagrożenia. Podniesienie temperatury ciała, produkcja odpowiednich białych krwinek to tylko niektóre z naszych systemów obronnych.

Jednak zdarza się, że nasze ciało reaguje w ten sposób na komórki własnego ciała, traktując je jako zagrożenie stara się ich pozbyć lub zniszczyć. Taki stan nazywany jest chorobą autoimmunologiczną, to nic innego jak właśnie samoczynne niszczenie własnego organizmu niezależnie od woli pacjenta.