Prawo a człowiek

boru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę, zobowiązana do wykonywania określonej pracy Pracodawca ? osoba fizyczna lub osoba prawna, a także inna jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, która spełni

Prawo a człowiek radca Katowice

pracownik, pracodawca... co to wszystko znaczy? Wikipedia z pomocą.

Podstawowe pojęcia prawa pracy

Pracownik ? osoba fizyczna zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę, zobowiązana do wykonywania określonej pracy
Pracodawca ? osoba fizyczna lub osoba prawna, a także inna jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, która spełniając pewne wymogi prawne i społeczne, zatrudnia pracowników
Stosunek pracy ? więź prawna łączącą pracownika i pracodawcę.
Wynagrodzenie (płaca) ? wypłaty pieniężne oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacone pracownikom lub innym osobom fizycznym przez jednostkę za wykonaną na jej rzecz pracę
Zatrudnienie ? ogólna nazwa faktu zawarcia dowolnej formy umowy o świadczeniu pracy przez pracownika.
Zwolnienie ? wygaśnięcie stosunku pracy na skutek porozumienia lub zerwania umowy o pracę przez pracownika lub pracodawcę, przed uzgodnionym czasem jej wygaśnięcia.
Umowa o pracę ? dwustronne porozumienie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, na podstawie którego pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, a pracodawca zobowiązuje się do wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia.
Rokowania pracownicze ? czynności przygotowawcze, w ramach których strony powinny wzajemnie poinformować się o okolicznościach mających znaczenie dla zawarcia i treści umowy o pracę, takich jak zakres obowiązków i płaca.
Spór zbiorowy ? spór między wszystkimi lub określoną grupą pracowników z jednym pracodawcą, dotyczący np. zmiany zakresu obowiązków lub płacy.
Strajk ? najostrzejsza forma sporu zbiorowego ? najczęściej polega na dobrowolnym powstrzymaniu się od pracy przez protestujących.
Mobbing ? działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
Świadectwo pracy ? świadectwo pracy jest dokumentem, który otrzymuje pracownik w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy.
Państwowa Inspekcja Pracy ? organ nadzoru i kontroli nad przestrzeganiem prawa pracy, a w szczególności przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

W Polsce spory między pracodawcami i pracownikami rozstrzygają przeważnie, w pierwszej instancji sądy rejonowe mieszczące się w miastach będących siedzibami sądów okręgowych, w których utworzono wydziały ubezpieczeń społecznych.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_pracy


Windykacja długów firmy

Każdy przedsiębiorca stara się jak najlepiej zarządzać prowadzoną przez siebie działalnością. Wymaga to oczywiście pewnej wiedzy, ale też niezwykle ważne jest zdobywane przez wiele lat doświadczenie. O powodzeniu firmy decyduje obrót pieniędzmi. Trudno jednak znaleźć środki na kolejne inwestycje, czy poszerzanie działalności gospodarczej, kiedy kontrahenci zwlekają z regulowaniem należności w terminie. Taka sytuacja znacząco może utrudnić realizację różnego rodzaju założeń i planów rozwoju firmy, dlatego warto zdecydować się w razie problemów na pomoc specjalistów. Prawnicy z pewnością będą wiedzieć w jaki sposób, a przede wszystkim zgodnie z literą prawa, można odzyskać należności od spóźnialskich kontrahentów.


Konstytucja i jej podstawa prawna - wyjaśnienie

Podstawowym aktem prawnym określającym ustrój państwa jest konstytucja; jej postanowienia znajdują rozwinięcie w szeregu ustaw. Najczęściej konstytucja ma postać jednego aktu prawnego, może mieć też kształt kilku aktów tej samej rangi (stan taki istniał w Polsce od września 1992 r. do wejścia w życie obecnej Konstytucji z 1997 r.). Innym przykładem jest ustrój Wielkiej Brytanii, w której porządku prawnym nie ma jednolitego aktu tej rangi, zaś treść konstytucji można wywieść z szeregu aktów prawnych powstałych na przestrzeni wieków (np. Wielkiej Karty Swobód z 1215 r., Act of Settlement z 1701 r.).

W demokratycznym państwie prawa przyjmuje się wymóg zgodności wszystkich aktów prawnych z konstytucją ("Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej"). Jest to wynikiem przyjętej hierarchii aktów prawnych, zgodnie z którą każda ustawa musi być zgodna z konstytucją (zasada konstytucyjności, zaś każde rozporządzenie wykonawcze nie może być sprzeczne z ustawą i konstytucją (zasada legalności). Do oceny zgodności aktów prawnych z normami wyższego rzędu powołany jest Trybunał Konstytucyjny.

Podstawowymi źródłami prawa stanowionego (zwanych inaczej aktami prawotwórczymi) w Polsce są, enumeratywnie wymienione w Konstytucji, następujące akty normatywne:

Konstytucja
Ratyfikowane umowy międzynarodowe
Akty prawne organizacji międzynarodowych
Ustawy
Rozporządzenia z mocą ustawy
Umowy międzynarodowe
Rozporządzenia
Akty prawa miejscowego
regulaminy parlamentarne (regulamin Sejmu, regulamin Senatu, regulamin Zgromadzenia Narodowego)

Normatywne uchwały oraz zarządzenia organów państwowych i samorządowych są w świetle Konstytucji traktowane jako źródła prawa wewnętrznego. Mogą one jednak mieć charakter prawa powszechnie obowiązującego, jeżeli są aktami prawa miejscowego (np. niektóre uchwały rady gminy, przepisy porządkowe ustanowione w drodze zarządzenia wójta).

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_konstytucyjne